หน้าแรก > สตาร์เกท

ตอน: เย็นวันหนึ่งที่สนามบิน
     วันก่อนไปยืนรอรับซัพพลายเออร์ที่สนามบิน ได้เห็นผู้คนเดินทางเข้าสู่ Arrival Zone ผู้คนมากหน้าหลายตาไปยืนดักรอรับญาติบ้าง เพื่อนบ้าง นักธุรกิจบ้าง กันอย่างคราคร่ำ เต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมากเห็นแล้วตาลายเลย ข้าพเจ้าเหลือบไปเห็นผู้หญิงวัยกลางคนได้พบกับเพื่อนเก่า, เห็นเด็กผู้หญิงวัยรุ่นได้พบหน้ากัน เขาทั้งหลายสวมกอดกัน จับมือกันด้วยความยินดีผิดกับทางด้าน Departure Zone ซึ่งบางคนต้องไปศึกษาต่อต่างประเทศ ไปทำงานหรือย้ายถิ่นฐาน รวมถึงไปท่องเที่ยวและเสี่ยงโชคยังต่างแดน บรรยากาศก็เศร้าๆ เพราะต้องจากกันแล้วนี่นา ล่าสุดส่งเพื่อนสนิทคุณนิคกี้กลับออสเตรเลียยังน้ำตาร่วงเหมือนเด็ก ๆ เลยทีเดียวเชียว ส่วนคุณนิคกี้แค่น้ำตาคลอเบ้าผมเลยเอาน้ำลายป้ายหน้าให้มันอีกหน่อยจะได้ดูสมจริง (ฮา)

     Arrival Zone อาจเป็นตัวแทนแห่งความดีใจจากการได้พบเจอกัน ส่วน Departure Zone นั้น อาจเป็นตัวแทนแห่งความเศร้าและเหงาใจแห่งการจากลากัน บ่อยครั้งที่เราต้องเดินทางทั้งเข้าและออกสนามบินนานาชาติแห่งนี้ ล้วนเคยสัมผัสมาแล้วทั้งสองอารมณ์กันนะครับ เห็นหรือยังครับว่ามิตรภาพระหว่างกันนั้นสำคัญเพียงใด เจอกันก็ดีใจ จากกันก็เสียใจการที่เราได้เกิดมาพานพบกับพ่อและแม่ของเราในวันที่เราลืมตาขึ้นก็ไม่ต่างกับในตอนที่เราอยู่ที่ Arrival Zone ดอกครับ พ่อและแม่มายืนดักรอรับเราตอนทีเราเกิด ความดีใจ ความปลาบปลื้มใจ พ่อแม่บางคนร่ำไห้ด้วยความดีใจตั้งแต่เห็นลูกคลอดออกมา โอ้..โป๊งเหน่งลูกรักคลอดออกมาได้เสียที เบ่งแทบจะหมดลมบางคนดีใจเมื่อลูกเข้าโรงเรียนอนุบาลครั้งแรกและเฝ้ามองเขาเติบใหญ่ ใครบางคนก็ดีใจเมื่อลูกได้รับปริญญาบัตร ในขณะที่อีกหลาย ๆ คนดีใจที่ลูกได้เข้าทำงานวันแรก และอีกมากมายดีใจเมื่อลูกได้แต่งงาน และต่อมาก็ดีใจที่ลูกมีหลานให้ได้อุ้ม และดีใจที่ลูกประสบความสำเร็จในชีวิตการงานเอาตัวรอดในสังคมได้หาเลี้ยงชีพได้ พ่อแม่ก็ดีใจเป็นที่สุดกลับมาดู

     Departure Zone ฝั่งของพ่อแม่หน่อยเป็นอย่างไร วันนี้พ่อแม่ก็เริ่มแก่แล้วเดินทางใกล้ถึงสนามบินแล้วและอีกไม่กี่อึดใจก็ต้องเดินทางสู่หน้าประตู Departure Zone กันแล้ว ระหว่างที่พวกเขากำลังเดินทางไปสู่ Departure Zone เพื่อส่งพ่อกับแม่ที่สนามบิน ลูกสุด Love กำลังคุยธุระกับลูกน้องด้วยความมุ่งมั่นและรับผิดชอบ ลูกรักเราไปดูหนังกันเหมือนตอนเด็ก ๆ เอาไหม พ่อไม่ได้ไปดูหนังนานแล้ว แบบว่าอยากดู Spiderman น่ะลูก ..ตอนนี้ยังยุ่งอยู่เลยพ่อขอเป็นเดือนหน้าค่อยมาคุยกันดีไหมครับ (เขาบอก) ไปกินอาหารอร่อย ๆ กับแม่สักมื้อแล้วไปช้อปปิ้งกันหน่อยดีไหมลูก แม่อยากแวะไปซื้อของกับลูกหน่อย เดี๋ยวก่อนได้ไหมแม่ตอนนี้บริษัทกำลังวุ่นวายอยู่ครับ แม่อย่าเพิ่งกวนใจเด่ะ (เขาตอบ)สุดท้ายก็มาถึงสนามบินและอยู่หน้า Departure Zone แต่การเดินทางไกลครั้งนี้ของพ่อและแม่คือการ ไปไม่กลับ ลูกบางคนอาจยังยุ่งยากใจอยู่กับเรื่องงาน คนรัก ลูก เพื่อน หรือกับอะไรสักอย่างที่เขาคิดว่าสำคัญที่สุดในชีวิต บางคนอาจร้องไห้ฟูมฟายบอกว่าถ้าผมรู้ว่าพ่อกับแม่ไปแล้วไม่กลับในเที่ยวบินนี้ จะพาท่านไปเที่ยวที่นั่น จะพาไปกินที่นี่วันนี้ลูกผมไม่ได้ไปโรงเรียนสอนพิเศษ เพราะคุณครูลาหยุดหนึ่งวัน ผมได้แวะไปที่บ้าน นั่งลง และพูดคุยกับคุณพ่อและคุณแม่ เป็นวันแรกที่ผมแวะเข้าไปนั่งคุยกับท่านนานที่สุดและพูดคุยกันดีที่สุด เคยคุยกัน 5 นาทีแล้วเถียงกันลั่นบ้านเพราะความที่ไม่เคยเข้าใจท่าน เพราะอัตตาแบบมหากาพย์ของตนครับ..วันนี้ผมยังมีโอกาสก่อนทีท่านจะเดินทางไป Departure Zone แม้มีสิ่งยุ่งยากและภาระที่ต้องรับผิดชอบมหาศาลแต่ก็เป็นโอกาสที่บางคนคงไม่มีแล้วในชีวิตนี้ วันนี้ท่านอาจร่ำรวยบริจาคเงินนับแสนนับล้านกันผมก็เลยขอยกตัวอย่างนะ ..ผมเคยถูกหลวงตาถามแบบนี้ครับว่า พระในบ้านโยมน่ะกินอิ่มหรือยัง

     เคยมั้ยที่เรายอมควักเงินจ่ายค่าอาหารรสเลิศแสนแพงให้กับตนเอง แต่พอเป็นอาหารของพ่อแม่เราดันประหยัดซื้อมันอย่างอัตคัตเอาไปฝากท่านคนละห่อก็มากพอแล้ว แบบนี้เคยเป็นกันมั้ย ..ให้ช่วงเวลาสุดท้ายกับพ่อแม่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดสำหรับท่านเถอะครับ ตอบแทนท่านตามกำลัง ทำตนเป็นคนดีของสังคม สร้างประโยชน์ให้สังคมเท่านี้ผมว่าท่านก็สุขใจแล้วขอรับส่วนท่านพ่อแม่ ลุงป้า น้าอา อากง อาม่า อาเจ่ก อาแปะที่นับถือครับ ใครที่รู้ตัวว่าแก่แล้ว อายุมากแล้ว เวลาลูกหลานชวนไปกินข้าว, ดูหนัง, ฟังเพลง ทำตัวให้เด็กลงบ้างนะครับ อย่าเล่นตัว อย่าทำติ๊ส อย่าดื้อ ลดอัตตาลงกันหน่อยเพราะลูกหลาน บางทีเขาก็รักท่านและอยากปรนนิบัติท่านในโค้งสุดท้ายของชีวิตท่านนะ ซึ่งท่านอาจไม่รู้ตัวกัน เพราะอัตตามันบดบังไงครับ ใช้ชีวิตบั้นปลายของท่านให้มีความสุข ใช้บุญของท่านให้เป็น ใช้เวลากับลูกหลานใช้ให้คุ้มครับชีวิตเป็นของท่าน อยู่คนเดียวมันน่าเบื่อ น่าเหงาออก นั่งคิดถึงความหลังก็น่าเบื่อ สับสนฟุ้งซ่านเปล่า ๆ ครับ เลิกเหงา เลิกเศร้า เลิกคิดถึงอดีตแสนเศร้า แล้วใช้ชีวิตบั้นปลายให้สุดขั้วกับลูก ๆ หลาน ๆ ของท่านไปเลยดีกว่าไหม ..แล้ว "Departure Zone" ก็จะเป็นเพียงอีกประตูหนึ่งที่เราทุกคนต้องก้าวเดินผ่านไป ไม่ว่าผลบุญผลทานที่ทำไว้จะตอบแทนเราหรือไม่ ขอเพียงผลแห่งมันเป็นประโยชน์ต่อผู้คนก็เป็นเพียงพอและคุ้มค่าแล้วมิใช่หรือ ..

     เราไม่รู้หรอกครับว่าหลังประตูนั่นมีอะไร น่ากลัวหรือไม่ แต่เราจะกล้าก้าวข้ามผ่านมันไปเพื่อเผชิญหน้ากับมัน, พบกับมันและทราบความจริงที่เราคอยค้นหากันมาตลอดชีวิต เมื่อเวลานั้นมาถึงท่านจะไม่ลังเลและคิดกลัวมันอีกต่อไป ขอให้คนแก่ที่น่ารักทุกคนในปี 2559 พบพานแต่ความสุขและมีสุขภาพแข็งแรงอารมณ์ดีนะครับ สักวันหนึ่งพวกผมก็จะแก่ตามพวกท่านไปติด ๆเงินที่ท่านหามาตลอดทั้งชีวิตจะไม่ติดตัวท่านไปเมื่อท่านก้าวผ่านประตูนั่น บุญทานที่ท่านทำมามากมายก็ไม่ได้รับประกันอีกเหมือนกันว่าจะตามท่านไปด้วยเช่นกันหรือไม่ .. แต่ความดีงามของท่านเท่านั้นที่ผู้คนจะกล่าวถึงเมื่อท่านก้าวผ่านประตูนั้นไปตรงนี้รับประกัน ..